mysli jacka furtiana - do slow Pana

14 Niedziela Zwykła A (2) i dni po...

14 Niedziela Zwykła A

Mt 11,25-30

„Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni

i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię.”

Jeżeli w Boga wierzysz,

jesteś człowiekiem religijnym

to wiesz

jaki jest sens i cel życia,

i marząc o szczęściu wiecznym

znasz

Boże Przykazania

jako nakazy i zakazy,

czyli wymagania

jakie stawia Ci wiara.

Ale prawdą jest,

by wiara była Ci pokrzepieniem

w słabości,

podporą w cierpieniu,

pociechą w smutku,

otuchą w przeciwności,

nadzieją w chorobie,

drogą ku zbawieniu

trzeba być z Chrystusem w łączności,

żyć w Jego łasce,

czyli wolnym od grzechu.

By takie owoce zrodziła wiara,

Chrystus do bliskości

z sobą zaprasza.

- - - - -

14 Tydzień Zwykły – poniedziałek

Mt 9,18-26

„Panie moja córka dopiero co skonała, lecz przyjdź

i włóż na nią rękę, a żyć będzie.” Jezus wstał i wraz

z uczniami poszedł za nim.”

Wielu prosiło Chrystusa

o uzdrowienie z choroby,

z kalectwa.

Byli to ludzie głusi,

niemi,

paraliżem dotknięci,

trędowaci,

z czynnego życia wyłączeni

i co najdotkliwsze

często pomoc innych

okazywała się nieskuteczna.

I jeśli szczęście mieli

że Chrystus był w pobliżu,

szli sami,

lub ich nieśli

i dzięki swej wierze zdrowieli.

Ale i tak się zdarzyło,

że pewien zwierzchnik synagogi

przychodzi z prośbą

o córki swej wskrzeszenie,

która przed chwilą skonała.

Chrystus życie jej przywrócił.

Tak nagrodzona została proszącego wiara.

- - - - -

14 Tydzień Zwykły – wtorek

Mt 9,32-37

„Proście Pana żniwa, żeby wyprawił robotników na swoje żniwo.”

Chrystus sam powołał

każdego apostoła

i zastrzegł sobie

powoływanie ich następców

do pracy dla Kościoła.

Ale by nie brakowało

Bożej sprawie

oddanych

i chętnych

poleci Pana żniwa prosić,

czyli się modlić

by było ich zawsze dość,

którzy będą Ewangelię głosić

i swym życiem

przykład dawać

życia z wiary,

zawierzenia Bogu,

oddania Bożej sprawie.

I dlatego ta modlitwa

ludu wierzącego

przeradza się

w ustawiczne wołanie

o liczne i święte powołania

do stanu zakonnego i kapłańskiego.

- - - - -

14 Tydzień Zwykły – środa

Mt 10,1-10

„Idźcie raczej do owiec, które poginęły z domu Izraela. Idźcie i głoście: „Bliskie jest już królestwo niebieskie.”

Ten nakaz Chrystusa

wezmą sobie do serca apostołowie.

Posłuszni swemu Mistrzowi

nie szczędząc siebie

głosić będą prawdę

o Chrystusie Mesjaszu ludowi,

wśród którego żył, apostołował,

dokonywał cudownych znaków,

w zamian spotkał się z niewiarą,

z nienawiścią aż po śmierć krzyżową.

To polecenie Chrystusa,

by szukać owiec zagubionych

będzie celem pracy każdego apostoła:

nauczać prawd wiary

ożywiając ją w tych,

którzy przez niewierność

więź z Bogiem zerwali,

z Kościoła zrezygnowali.

By uwierzyli,

że Bóg kierując się miłością

ku człowiekowi

posłał Jezusa swego Syna,

aby człowiek mógł być zbawiony

i cieszyć się szczęśliwą wiecznością.

- - - - -

14 Tydzień Zwykły – czwartek

Mt 10,7-15

„Darmo otrzymaliście, darmo dawajcie! Nie zdobywajcie złota ani srebra do swych trzosów. Wart jest bowiem robotnik

swej strawy.”

Chrystusowi zależało

na wiarygodności

swych uczniów posyłanych

z Dobrą Nowiną

do ludzi po świecie rozsianych

i tych z najbliższego otoczenia

oczekujących Mesjasza, Zbawiciela.

Stąd i wskazań, zaleceń i rad

sporo się uzbierało.

To, że apostołowie są powołanymi

i będą prawd

objawionych nauczycielami

nie może stać się okazją do bogacenia się,

gromadzenia dóbr,

bo to niezgodne z duchem Ewangelii

i jej wymaganiami.

By być wiarygodnymi świadkami

ich warunki życia

będą uzależnione od środowiska,

w którym żyją.

A materialny ich byt

nie może być inny niż tych,

którym posługują jako ich kapłani.

- - - - -

14 Tydzień Zwykły – piątek

Mt 10,16-23

„Oto Ja was posyłam jak owce między wilki. Bądźcie więc roztropni jak węże, a nieskazitelni jak gołębie.”

Apostołowie

słysząc te słowa

nie byli zdziwieni.

Po wielekroć razy

wrogość, nienawiść,

wobec swego mistrza

już widzieli.

Jeżeli wobec Nauczyciela

z Nazaretu

odważyli się tak postępować,

to nie inaczej przez Niego posłanych

będą traktować.

I to, co pozwoli

im przetrwać

napaści wroga

to roztropność w postępowaniu,

jasne stanowisko

wobec prawdy i fałszu,

dobra i zła,

oraz prawe życie

godne apostoła

w posłuszeństwie, czystości, ubóstwie

mając za wzór swego Mistrza,

który ich powołał.

- - - - -

14 Tydzień Zwykły – sobota

Mt 10, 24-33

„Nie bójcie się tych, którzy zabijają ciało, lecz duszy zabić nie mogą. Bójcie się raczej Tego, który duszę i ciało może zatracić w piekle.”

Chrystus wiedział,

że dopóki jest razem

ze swymi uczniami

na siebie ściąga gromy

od starszyzny żydowskiej

z powodu braku ich wiary

w siebie jako Mesjasza,

a Jego uczniowie

są tylko tego świadkami.

Ale przyjdzie czas ich apostołowania

po różnych krajach

ówczesnego świata,

i wtedy każdy z nich

na sobie zazna

goryczy nienawiści,

fałszywych oskarżeń,

bólu prześladowania.

I w Tych ciężkich

dla siebie doznaniach,

słowa Chrystusa:

„Nie bójcie się tych, którzy zabijają ciało…”

mają im dodać hartu ducha,

gdy wierność zażąda krwi przelania.

- - - - -

0 Comments

Posted on 04 Jul 2014 by jacek