Krzywdy cierpliwie znosić

to piąty uczynek

miłosierdzia

względem duszy.

Dobrze

zrozumie go ten,

kto w życiu

choć raz został

dotkliwie skrzywdzony.

Podejrzany,

posądzony,

oczerniony.

Pobity,

zraniony,

okaleczony.

Niesłusznie zaskarżony,

uwięziony.

Był przedmiotem

kpin,

ośmieszania,

znęcania,

molestowania,

czy innej doznał

 krzywdy,

niesprawiedliwości

i zawsze musi umieć

wybaczyć

 w imię

wyznawanej wiary,

by być wiernym

Przykazaniu Miłości.

 

Wybaczyć,

to nie znaczy

zapomnieć,

bo pamięci o krzywdzie

doznanej

z serca, umysłu

nie tak łatwo

się pozbyć,

szybciej

zabliźnią się rany,

ale pod żadnym pozorem

nie można

dochodzić sprawiedliwości,

szukać okazji

do zemsty.

 

Nam wierzącym

Chrystus przykładem.

Znosił wszystko,

co wrogowie

Mu zgotowali.

Postępował,

jak nauczał.

Prawdziwe zwycięstwo

należy do tych,

którzy przebaczają,

znoszą upokorzenia

i klęski.

Bronią nam milczenie,

modlitwa,

szukania siły

u Boga,

a karę i odwet,

rozliczenia

w imię sprawiedliwości

musimy zostawić

Bogu,

by nie utracić

wewnętrznego pokoju

i radości.

 

- - -- - - -